Het is een beetje regenachtig en we ontbijten in de hut die achter onze tent staat. We rijden eerst een stukje terug naar Pello, gaan daar weer terug naar Zweden en blijven langs de Torne älven rijden. Het blijft regenen en we zien dat hier één van de meetpunten is van de geodetische boog van Struve, een graadmeting die in 1816-1855 is uitgevoerd om te bepalen hoe groot de aarde is. Deze heet Jupukka, en er ligt ook een geocache. We stappen uit, en worden meteen belaagd door de muggen. Regenjassen aan en snel lopen. Gelukkig is het maar een kort stukje lopen, we zien het bordje, maken een foto. We zien ook de geocache vrij snel, loggen die vlug, en rennen bijna weer terug naar de auto.
Bij Tornestrand is een houten hutje tussen de weg en het meer met een fontein. Hier maken we iets te eten en te drinken.
Dan rijden we bij Vittangi in de buurt, en vinden een vishut langs het water. We parkeren de auto er naast, en zetten het houtkacheltje in de hut om de handdoeken te drogen. Na het eten en vissen gaan we in de tent zitten, waar het houtkacheltje voor het eerst mag branden, het is lekker warm en supergezellig.
We werden wakker met zon en wolken, we hebben lekker gebadderd in de rivier. Daarna reden wij naar Kiruna. Een oud gedeelte van Kiruna wordt op dit moment gesloopt, en een deel wordt gewoon verplaatst naar het nieuwe deel. In Kiruna is een ijzermijn, en als een deel van die mijn instort, dan gaat het oude deel van de stad mee. Wij hebben op Netflix de film Avgrunden gezien waar dit nogal spannend wordt weergegeven! We bekijken eerst in het nieuwe centrum de maquette van de plannen in het mooie ronde gemeentehuis. Dat staat er al, evenals een groot winkelcentrum met appartementen, en we zien een zwembad in wording. We gaan ook nog even kijken in het oude gedeelte. En dat is erg triest, overal rijden bulldozers van de LAKB, de mijnorganisatie die deze plannen uitvoert. Veel huizen zijn al afgebroken, en enkel mooi gebouw staat er nog. Zo ook de oude kerk die net gesloten is, en waar ze nu bezig zijn om deze klaar te maken om in 2025 in zijn geheel te verhuizen naar het nieuwe deel.
We rijden verder naar Abisko waar we eigenlijk naar het Aurora centrum willen gaan, maar de kabelbaan er naar toe is al gesloten. Wij kijken altijd naar de webcam van dit centrum naar het Noorderlicht, maar dat bewaren we dan voor een andere keer.
Via Riksgränsen rijden we Noorwegen binnen. Omdat hier ook een bergketen loopt, ziet het er meteen anders uit, ook is Noorwegen hier heel smal, zodat we ook vrij snel aan de kust zitten. En wat het fijnste is, er zijn veel minder muggen! We zien onderweg een campingbordje en rijden er naar toe, we willen eten en hebben geen zin om verder te rijden. De camping Oyjord is schoon, maar we staan nogal op elkaar. Na het eten lopen we even naar het dorpje aan de waterkant. Een moedermeeuw schreeuwt om haar twee jongen te beschermen. We zien de vin van een bruinvis boven water komen, en Eelco spot ineens een otter. Als de otter boven water komt, vliegt moedermeeuw razendsnel op hem af om hem af te schrikken. Na twee pogingen zwemt de otter ergens anders heen, maar Eelco heeft er gelukkig al een foto van kunnen maken.
We gaan niet al te laat weg, en als we net de weg oprijden horen we de daktent wel erg klapperen, we zijn helemaal vergeten om deze dicht te maken! We willen naar Senja, via de weg langs de kust. Het is de generaal Fleichers weg, naar aanleiding van de slag om Narvik die zich hier afspeelde in 1940.
We rijden langs een heel mooi riviertje en zien dat er een Middernachtzon-trap is! Dat lijkt ons wel wat. En het is ontzettend leuk en vreselijk zwaar, 2117 treden omhoog, en vanaf daar nog ongeveer een kilometer naar de Hendrikka-waterval. Het is stevig klimmen, het water van de waterval is lekker verfrissend. Op de terugweg gaan een paar geocaches zoeken, en wij lopen een klein paadje evenwijdig aan de trap, en dus heet steil naar beneden. De laatste cache vinden we ter hoogte van één van de “balkonnetjes” van de trap, zodat we het restje weer via de trap kunnen afdalen. Beneden is een heerlijk riviertje, waar we onze voeten lekker kunnen afkoelen. Al met al bijna 5,5 km gelopen in 4 uur.
We rijden verder, en doen onderweg boodschappen, en een ijsje omdat we dat verdiend hebben. We rijden nog een stukje verder, geen leuke wildplekken. We eindigen op de leuke boerderijcamping Krogstadtunet in Sorreisa!